Tá alt kemur til alt og vallyftir og annað gott eru lovað, so skal tað fíggjast á ein ella annan hátt. Her er tað umráðandi, at tað ikki verður lovað til húsagang og at pengarnir, ið vera brúktir, fara til skynsamar íløgur, sum kunnu síggjast aftur í samfelagnum. Lovar tú ov nógv, skal tað antin skuldfíggjast ella skal skattast hægri og hvørki av hesum, vildi eg mett, er nakað borgarin ella vinnan vil. Um tú hevur lovað ov nógv og ikki hevur fígging til lyftini, so hevur tú ikki sagt veljarum tínum sannleikan. Burðardyggur vøkstur við einari sunnari vinnu, er grundsteinurin undir samfelagnum, hesum kunnu vit røkka við at føra ein skynsaman fíggjarpolitikk. At taka milliardir úr vinnuni til at fíggja stuttsiktað vallyftir, er ikki skynsamur fíggjarpolitikkur.

​

Vit, sum politikkarar, mugu hugsa, hvussu vit skulu loysa dagsins trupuleikar uttan at gera skaða upp á longri sikt. Ein byrjan uppá hettar er, fyrst og fremst, ikki at lova alt til øll, men hjálpa har tørvurin er størstur. Verður hettar gjørt, skuldi tað ikki verið neyðugt at fara eftir risa mongdum úr vinnuni. Fer man eftir pengum úr vinnuni, sum eru meiri enn føstu gjøldini, er umráðandi at brúka virði at skapa virði og ikki spilla tað burtur. Um ætlanin er at fíggja dagligan rakstur ella bara seta pengar á bók í landskassanum fyri at kunna reypa sær av yvirskoti á fíggjarlógini, so eru pengarnir betur verandi hjá vinnuni, har tað er næstan 100% at virði skapa virði. Um vit sum samfelag ikki megna at fíggja vælferðarstatin við teimum skattaprosentum, sum eru, og mugu út eftir fleiri pengum í heilum til fíggja kjarnuøkini í vælferðini, so skal skattaskipanin, øll sum hon er, endurskoðast. Tað er umráðandi at minna okkum sjálvi á, at kjarnuøkini koma fyrst og um útreiðslurnar eru ov høgar, er hetta síðsta stað, tað skal sparast. Kjarnuøkini skulu vera fíggjaði til fulnar, áðrenn meir verður lovað.